Co zatem pisał Lucius Annaeus Seneca?
Wydaje się, iż jego epigramat "De custodia sepulcri" to rodzaj alegorii literackiej. Utwór powstał w okresie wygnania Seneki na Korsykę (w latach 41-48) i prawdopodobnie jest adresowany do ówczesnego cesarza Klaudiusza, sprawcy jego wygnania. Zatem, wzmiankowana w epigramacie mogiła jest symbolem nieszczęścia i pamięci, lecz niekoniecznie śmierci.
Jest to wyłącznie moja interpretacja – jeżeli ktoś ma na ten temat do powiedzenia, tak samo jak i może zaproponować lepsze tłumaczenie, proszę o komentarz.
Proponuję pełny tekst epigramatu w moim tłumaczeniu (poniżej zamieszczę oryginał).
O ochronie pochówku.
Kimkolwiek byś był – czy mam ci powiedzieć twe imię? przykrość wymusi wszystko – Ty, niby wróg, depczesz nasze prochy[1] i, nie będąc zadowolony z tak wielkiego i nagłego nieszczęścia, które dosięgło nas, śmiesz pastwić się nad mogiłą: wierz mi, natura udzieliła mogiłom pewnej siły – cień obroni swój pochówek. Uwierz bogom, które mówią do ciebie teraz, co więcej, moim Manom[2], które ci to cały czas powtarzają: Nieszczęśliwy jest rzeczą świętą, zatem nie dotykaj moich szczątków – niech twe świętokradcze ręce odsuną się od mojej mogiły!
(Seneka, De custodia sepulcri – Epigramat IV (XIX))
Kimkolwiek byś był – czy mam ci powiedzieć twe imię? przykrość wymusi wszystko – Ty, niby wróg, depczesz nasze prochy[1] i, nie będąc zadowolony z tak wielkiego i nagłego nieszczęścia, które dosięgło nas, śmiesz pastwić się nad mogiłą: wierz mi, natura udzieliła mogiłom pewnej siły – cień obroni swój pochówek. Uwierz bogom, które mówią do ciebie teraz, co więcej, moim Manom[2], które ci to cały czas powtarzają: Nieszczęśliwy jest rzeczą świętą, zatem nie dotykaj moich szczątków – niech twe świętokradcze ręce odsuną się od mojej mogiły!
(Seneka, De custodia sepulcri – Epigramat IV (XIX))
Łaciński oryginał:
De custodia sepulcri.
Quisquis es – et nomen dicam? dolor omnia cogit! –, qui nostrum cinerem nunc, inimice, premis et non contentus tantis subitisque ruinis stringis in extinctum tela cruenta caput: crede mihi, uires aliquas natura sepulcris attribuit: tumulos uindicat umbra suos. Ipsos crede deos hoc nunc tibi dicere, liuor, hoc tibi nunc Manes dicere crede meos: res est sacra miser; noli mea tangere fata: sacrilegae bustis abstinuere manus!
0 komentarze:
Prześlij komentarz